ارز دیجیتال شکلی از ارز است که تنها به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس می باشد و به آن پول دیجیتال، پول الکترونیکی، ارز الکترونیکی، یا سایبرکش (cybercash) نیز می گویند.

ارزهای دیجیتال ویژگی فیزیکی ندارند و فقط به صورت دیجیتال هستند. تراکنش های مربوط به ارزهای دیجیتال با استفاده از رایانه یا کیف پول الکترونیکی متصل به اینترنت یا شبکه های معین انجام می شود. در مقابل، ارزهای فیزیکی مانند اسکناس و سکه ملموس هستند، به این معنی که دارای ویژگی های فیزیکی مشخصی هستند و تراکنش‌های مربوط به آنها تنها زمانی امکان‌پذیر می‌شوند که دارندگان آنها دارای مالکیت فیزیکی این ارزها باشند.
ارزهای دیجیتال دارای کاربرد مشابه ارزهای فیزیکی هستند. می توان از آنها برای خرید کالا و پرداخت هزینه خدمات استفاده کرد. همچنین امکان تراکنش‌های انی یکپارچه در سراسر مرزها را فراهم می کنند. به عنوان مثال، شخصی که در ایالات متحده مستقر است می تواند به شخصی مقیم سنگاپور ارز دیجیتال پرداخت کند، مشروط بر اینکه هر دو به یک شبکه متصل باشند.

مشخصات 
•    همانطور که قبلا ذکر شد، ارزهای دیجیتال فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند و معادل فیزیکی ندارند.
•    ارزهای دیجیتال می توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند. ارز فیات که به شکل فیزیکی وجود دارد، یک سیستم متمرکز تولید و توزیع توسط بانک مرکزی و سازمان‌های دولتی است. ارزهای دیجیتال برجسته مانند بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از سیستم های ارز دیجیتال غیرمتمرکز هستند.
•    ارزهای دیجیتال می توانند ارزشی را انتقال دهند. استفاده از ارزهای دیجیتال مستلزم تغییر چارچوب ذهنی موجود درخصوص ارزها جهت خرید و فروش کالا و خدمات می باشد. به عنوان مثال، یک توکن شبکه بازی می تواند عمر یک بازیکن را افزایش دهد یا قدرت های فوق العاده ای برای آنها فراهم کند. این یک معامله خرید یا فروش نیست، بلکه یک انتقال ارزش است.

انواع 
ارز دیجیتال یک اصطلاح فراگیر است که می تواند برای توصیف انواع مختلف ارزهای موجود در حوزه الکترونیکی استفاده شود. به طور کلی، سه نوع مختلف ارز وجود دارد:
•    ارزهای رمزنگاری شده (Cryptocurrencies)
این نوع ارزها از رمزنگاری برای ایمن سازی و تایید تراکنش ها در یک شبکه استفاده می کنند. همچنین از رمزنگاری برای مدیریت و کنترل ایجاد چنین ارزهایی استفاده می شود. بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از این نوع ارزها هستند. 
•    ارزهای مجازی (Virtual Currencies) 
ارزهای مجازی، ارزهای دیجیتال فاقد مقررات هستند که توسط توسعه دهندگان یا یک سازمان متشکل از سهامداران مختلف فرآیند آن کنترل می شود. ارزهای مجازی را می توان بصورت الگوریتمی و استفاده از پروتکل های تعریف شده برای شبکه کنترل کرد. نمونه ای از ارز مجازی یک توکن شبکه بازی است که اقتصاد آن توسط توسعه دهندگان تعریف و کنترل می شود.
•    ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (Central Bank Digital Currencies)
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) ارزهای دیجیتال با مقررات هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور مطرح می شوند. یک CBDC می تواند مکمل یا جایگزینی برای ارز سنتی فیات باشد. برخلاف ارز فیات که به دو صورت فیزیکی و دیجیتالی وجود دارد، یک CBDC صرفاً به صورت دیجیتالی وجود دارد. انگلستان، سوئد و اروگوئه چند کشوری هستند که در حال بررسی برنامه‌هایی برای راه‌اندازی نسخه دیجیتالی ارزهای فیات بومی خود هستند.

مزایا
•    زمان انتقال و تراکنش سریع دارند
از آنجایی که ارزهای دیجیتال معمولاً در یک شبکه وجود دارند و بدون واسطه نقل و انتقالات را انجام می دهند، مدت زمان لازم برای نقل و انتقالات مربوط به ارزهای دیجیتال بسیار سریع است. از آنجایی که پرداخت ها با ارزهای دیجیتال مستقیماً بین طرفین معامله بدون نیاز به هیچ واسطه ای انجام می شود، تراکنش ها معمولاً آنی و کم هزینه هستند که این در مقایسه با روش‌های پرداخت سنتی که شامل بانک‌ها و اتاق‌های بازرگانی است، بهتر می باشد. تراکنش‌های الکترونیکی مبتنی بر ارز دیجیتال نیز ثبت و شفافیت لازم را در معاملات به همراه دارد.
•    آنها نیازی به ساخت فیزیکی ندارند و نمی توانند کثیف شوند
بسیاری از الزامات ارزهای فیزیکی، مانند ایجاد تأسیسات تولید فیزیکی، برای ارزهای دیجیتال وجود ندارد. چنین ارزهایی همچنین در برابر نقص های فیزیکی یا کثیفی موجود در ارز فیزیکی مصون هستند.
•    آنها می توانند اجرای سیاست های پولی و مالی را تسهیل کنند
در مکانیسم ارزی فعلی، چرخه پول از طریق یک سری واسطه مانند بانک ها و مؤسسات مالی، برای گردش پول در اقتصاد کار می کند. CBDCها می توانند خارج از این مکانیسم عمل کنند و یک سازمان دولتی را قادر می سازند تا پرداخت مستقیم به شهروندان را انجام دهند. آنها همچنین با عدم نیاز به تولید فیزیکی و حمل و نقل اسکناس از مکانی به مکان دیگر، روش های تولید و توزیع را ساده می کنند.
•    آنها می توانند هزینه های تراکنش را ارزان تر کنند
ارزهای دیجیتال امکان تعامل مستقیم در یک شبکه را فراهم می کنند. به عنوان مثال، یک مشتری می‌تواند مستقیماً به یک مغازه‌دار تا زمانی که در یک شبکه قرار دارد، پول پرداخت کند. حتی هزینه‌های مربوط به تراکنش‌های ارز دیجیتال بین شبکه‌های مختلف در مقایسه با هزینه‌های ارزهای فیزیکی یا فیات نسبتاً ارزان‌تر است. با حذف واسطه هایی که به دنبال رانت اقتصادی از پردازش تراکنش هستند، ارزهای دیجیتال می توانند هزینه کلی یک تراکنش را ارزان تر کنند.

معایب
•    همه مشکلات ذخیره سازی و زیرساختی را حل نمی کنند
در حالی که ارزهای دیجیتال به کیف پول فیزیکی نیاز ندارند، مجموعه ای از الزامات خاص خود را برای ذخیره سازی و پردازش دارند. به عنوان مثال، اتصال به اینترنت مانند تلفن های هوشمند و خدمات مرتبط با ارائه آنها ضروری است. کیف پول های آنلاین با امنیت قوی نیز برای ذخیره ارزهای دیجیتال ضروری هستند.
•    آنها مستعد هک هستند
منشأ دیجیتالی آنها، ارزهای دیجیتال را مستعد هک می کند. هکرها می توانند ارزهای دیجیتال را از کیف پول های آنلاین بدزدند یا پروتکل ارزهای دیجیتال را تغییر دهند و آنها را غیرقابل استفاده کنند. در حالیکه موارد متعدد هک در ارزهای دیجیتال اتفاق افتاده است، ایمن سازی سیستم ها و ارزهای دیجیتال در حال پیشرفت است.
•    آنها می توانند از نظر ارزش متغیر باشند
ارزهای دیجیتالی که برای تجارت استفاده می‌شوند می‌توانند نوسانات قیمتی زیادی داشته باشند. به عنوان مثال، ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال منجر به انبوهی از ارزهای دیجیتال با سرمایه کم شده است که قیمت‌های آن‌ها بر اساس نفع سرمایه‌گذاران مستعد تغییرات ناگهانی است. سایر ارزهای دیجیتال در روزهای ابتدایی خود مسیر قیمتی مشابهی را دنبال کرده اند. به عنوان مثال، دلارهای لیندن که در بازی آنلاین Second Life استفاده می‌شود، در روزهای ابتدایی خود، مسیر قیمتی مشابهی داشت.

انواع سیستم ها
1.    ارز با سودمندی ذاتی
این نوع ارز وابسته به حکومت نیست و دارای ارزش ذاتی و واقعی است. به عنوان مثال می توان به کارت های تلفن طلایی، نقره ای، برنزی و حتی پیش پرداخت اشاره کرد.
2.    توکن ها
توکن ها ارزش ذاتی کمتری دارند چون استفاده از آن خیلی خاص است. ارزهای محلی نوعی توکن در نظر گرفته می شوند. برای نمونه BerkShares یک ارز محلی است که در منطقه برکشایرز ماساچوست استفاده می‌شود و برای خرید کالا و خدمات، پرداخت حقوق و امور خیریه استفاده می شود. 
3.    ارز دیجیتال متمرکز
ارز دیجیتال متمرکز در حال حاضر امری عادی است. آنها توسط یک ساختار حکومتی متمرکز ناظر بر تراکنش ها تعریف می شوند. نمونه‌های رایج ارز دیجیتال متمرکز شامل پست هوایی، ارز دیجیتال بانک مرکزی، کیف‌پول دیجیتال و امتیاز وفاداری مشتری است.
4.    ارز دیجیتال غیرمتمرکز
ارز دیجیتال غیرمتمرکز شامل اشکال مختلفی از ارزهای دیجیتال است. مشخصه اصلی چنین ارزی این است که تحت نظارت متمرکز دولت نیست و توسط یک دفتر در یک شبکه P2P بصورت غیرمتمرکز پشتیبانی می شود و به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا تراکنش ها را بدون نظارت مرکزی تأیید کنند. نمونه هایی از آن ارزهای بیت کوین، اتریوم هستند.

ارز فیات
پول فیات یک ارز صادر شده توسط دولت است که توسط یک کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی شود، بلکه توسط دولتی صادر کننده آن پشتیبانی می شود. ارزش پول فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده به جای ارزش کالایی که پشتوانه آن است به دست می آید. اکثر ارزهای کاغذی مدرن، ارزهای فیات هستند، از جمله دلار آمریکا، یورو و سایر ارزهای اصلی جهانی.
اصطلاح "فیات" یک کلمه لاتین است که اغلب به عنوان "باید باشد" یا "اجازه دهید انجام شود" ترجمه می شود. بنابراین ارزهای فیات فقط به این دلیل ارزش دارند که دولت این ارزش را حفظ می کند. بنابراین این پول به تنهایی هیچ سودی ندارد.
ارز فیات زمانی به وجود آمد که دولت ها یک کالای فیزیکی با ارزش مانند طلا یا نقره سکه ضرب یا پول کاغذی چاپ می کردند که می توانست با مقدار معینی از یک کالای فیزیکی بازخرید شود. ولی فیات غیرقابل تبدیل است و به این دلیل که هیچ کالایی پشتوانه آن نیست، قابل بازخرید نیست.
به هر حال، اگر مردم اعتماد خود را به پول یک کشور از دست بدهند، آن پول دیگر ارزشی نخواهد داشت و این بسیار متفاوت از ارزی است که مثلا طلا پشتوانه آن است و به دلیل تقاضا برای طلا در جواهرات و تزئینات و همچنین در ساخت وسایل الکترونیکی، کامپیوترها و وسایل نقلیه هوافضا، ارزش ذاتی دارد.
 

#Digital_Currency

#CyberCash

#Bitcoin

#Ethereum

#Cryptocurrencies

#Tokens

#رمزارز

#بیت_کوین

#ارزدیجیتال